Okt. 2018 - Zoutelande in onze Vlaamse kustpolders?
Tijdens de droge zomer van 2017 besliste het provinciaal crisisoverleg om de saliniteit in de polderwaterlopen gerichter op te volgen. De VMM en de polderbesturen engageerden zich om in droge periodes extra te meten. De bekkensecretariaten van de IJzer en de Brugse Polders kregen de opdracht om de meetinspanningen te coördineren en bij droogte een inschatting te maken van de ernst van de verzilting en van de ruimtelijke spreiding ervan.
Ook de afgelopen maanden is de geleidbaarheid van de (polder)waterlopen in het bekken van de Brugse Polders van nabij opgevolgd. Vanaf juni nam de geleidbaarheid toe. Medio augustus werden op heel wat plaatsen zelfs geleidbaarheden genoteerd die hoger lagen dan in juni 2017. De regenbuien medio augustus zorgden voor een lichte afname van de verzilting.
De bekkensecretariaten bundelden alle informatie in het rapport 'Monitoring geleidbaarheid in de kustpolders. Zomer 2018' (zie gerelateerde items onderaan deze pagina)
|
Verzilting, een toename van zouten in het water, is tot op zekere hoogte normaal in het poldergebied. Het zoute water dat in de polder in de bodem zit, is er van nature. Door de inpoldering zijn er zoetwaterlenzen ontstaan waardoor we vandaag zoet, brak en zout grondwater in de polders aantreffen. In normale omstandigheden duwt het zoete oppervlaktewater het zoute grondwater weg. De stijgende zeespiegel duwt meer zout water in het grondwater en langere droge periodes maken dat er minder zoet water beschikbaar is om de verzilting tegen te gaan. Zo worden het grondwater en het oppervlaktewater steeds zouter. Geleidbaarheden van meer dan 5.000 µS/cm en uitschieters tot meer dan 7.000 µS/cm vormen geen uitzondering in de kustpolders. Hoge geleidbaarheidswaarden vormen een aandachtspunt bij het gebruik van het water als drinkwater voor vee of irrigatiewater en voor de productie van drinkwater. |